Γεια σας παίδες,
Με μεγάλη χαρά γράφω σε αυτό το blog από νέους ανθρώπους
Και λέω νέους όχι λόγο ηλικίας αλλά γιατί μάχονται για κάτι καλύτερο και όποιος μάχεται μέχρι το τέλος είναι πραγματικά νέος.
Ένα μεγάλο μπράβο θέλω να πω στον εμπνευστή αυτού του site και σε αυτούς που γράφουν ,που σχολιάζουν αλλά και ακόμα σε αυτούς που διαβάζουν και ενδιαφέρονται για τον τόπο τους.
Γεννήθηκα στην Λευκάδα και σαν σωστός Οδυσσέας κάνω το ταξίδι μου ελπίζοντας κάποτε να γυρίσω σε αυτή και να την βρω όπως την άφησα ,να μην την έχουν κατασπαράξει οι μνηστήρες (λέγοντας αυτό μου έρχεται στο μυαλό η ιδέα ότι μπορεί να είμαστε απόγονοι των μνηστήρων και όχι από την γενιά του Οδυσσέα ,πάντως είμαστε άξιοι συνεχιστές του έργου τους… λες;).
Μεγάλωσα εδώ και έμαθα με κάποιο μαγικό τρόπο ότι είμαι ανώτερος από τους άλλους Έλληνες που συνορεύουν με το νησί μου. Είχα πάντα υπεροπτικό βλέμμα και αυτό μάλλον οφείλεται στην ιστορία μας. Είμαστε βλέπετε άνθρωποι του πνεύματος εμείς, κουλτουριάρηδες όπως λένε. Με ύφος ειρωνικό και με καυστικό χιούμορ αντιμετωπίζουμε τους άλλους με αποτέλεσμα να γυρίζει στο μυαλό μου αυτή η παροιμία που μου είπε κάποιος ξένος (όχι Λευκαδίτης δηλαδή ) : κάλιο σκύλο απτήν Κρήτη παρά φίλο Λευκαδίτη. Έτσι μας βλέπουν οι ΄΄αλλοι΄΄. Αυτοί που φωταγωγούν τα κάστρα τους, αυτοί που φτιάχνουν πεζόδρομους και που την ίδια ώρα εμείς παραλίγο να χάσουμε το δικό μας κάστρο από την λάσπη και εξαφανίζονται οι παραλίες μας. Καθίσαμε πάνω στην ιστορία μας δεν κάνουμε τίποτα και φάρδυναν τόσο πολύ τα οπίσθια μας που την θάψαμε. Παρά μεγάλη χαρά μας έπιασε το καλοκαίρι όπου ανοίγοντας ένα δρόμο βρήκαμε έναν τάφο… μπορεί να αποδειχτεί ( για τους άλλους εμείς είμαστε σίγουροι ) είπαν, ότι είμαστε η Ομηρική Ιθάκη. Αντί να πληρώσουμε τον χειριστη του οχήματος να αποδιαλυσει τον τάφο μην γίνει κάτι τέτοιο και πλακώσουν οι ξένοι και δουν τα χάλια μας. Εδώ έρχονται για τις ξακουστές παραλίες μας και δεν έχουμε δρόμους. Τρεις ώρες κάνουν για μια απόσταση τριάντα λεπτών. Ακόμα και εκεί θα απαντήσουμε με χιούμορ όμως : εμείς παραλίες είπαμε πως έχουμε όχι και δρόμους. Πάλι μου έρχεται στο νου εκείνη η παροιμία… ενδιαφερόμαστε μόνο για το στυλ και την φινέτσα μας για να ξεχωρίζουμε από τους ΄΄αλλους΄΄. Παναθεμα μας.
Σε αυτό το site θα λέμε και για τον πολιτισμό. Η ιστορία του νησιού είναι γεμάτη από βαριά ονόματα στο χώρο της τέχνης δεν σημαίνει αυτό ότι σήμερα δεν υπάρχουν μεγάλοι καλλιτέχνες απλά δεν τους έχουμε δει, δεν τους έχουμε ακούσει ακόμα και έχουν πολλά να μας πουν. Πρέπει λοιπόν εμείς οι αιώνιοι ΄΄νεοι΄΄ να γεμίσουμε τις αίθουσες, της φιλαρμονικής (πάει να διαλυθεί και αυτή, ντροπή ) του κινηματογράφου των χορευτικών του θεάτρου των χορωδιών… μην γυρίζουμε την πλάτη μας στην τέχνη μας έτσι γυρίζουμε την πλάτη μας στον τόπο μας. Μπορούμε να βρούμε τον χρόνο για μια παράσταση κάτι θα κερδίσουμε. Και για επίλογο απόσπασμα ποιήματος ενός μεγάλου Λευκαδίτη ποιητή του Άγγελου Σικελιανού αλλά πάνω απόλα ενός μεγάλου Έλληνα:
Και είπα όλα γύρω βλέποντας :
Νησί
Αβασίλευτη στο πέλαο δόξα,
Ω ριζωμένο
Στο πολυβοο διάστημα,
Και στου Ομήρου το στίχο
Λουσμένο
Βυθισμένο στον ύμνο!
Συγγνώμη για την φλυαρία ,σας φιλώ.